جلسه دفاع از پايان نامه: مژگان نظم‌آبادی

خلاصه خبر: جلسه دفاع از پایان‌نامه

عنوان پایان‌نامه: تهیه تاثیر طول زنجیر اصلاح کننده شیمیایی برگرانروی پلیمر پلی ساکاریدی اسکلروگلوکان در محلول های الکترولیتی
 

  • ارائه  کننده: مژگان نظم‌آبادی
     
  •   استاد راهنما: دکتر علیرضا شریف، دکتر جمال اعلایی
     
  •   استاد ناظر خارجی: دکتر محمد مهدی صالحی برمی
     
  •   استاد ناظر داخلی: دکتر مهدی عبداللهی
     
  •   استاد مشاور: -
     
  • مکان: دانشکده مهندسی، اتاق 116
     
  •   تاریخ: 1395/08/22
     
  •  ساعت: 15:30


 چکیده

پلی‌ساکارید اسکلروگلوکان با ویژگی‌های ساختاری و رئولوژیکی منحصربفرد، کاربردهای بسیاری دارد. اما، آبدوستی بالای این پلیمر از جمله محدودیت‌های آن در کاربردهایی مانند ازدیاد برداشت نفت (EOR)، محسوب می‌شود. خوشبختانه، وجود گروه‌های هیدروکسیل فراوان در ساختار اسکلروگلوکان امکان اصلاح شیمیایی و کاهش آبدوستی آن را فراهم می‌کند. در این تحقیق، تاثیر طول بخش آلکیلی سه نوع اصلاح‌کننده شیمیایی: استئارویل‌کلراید (C18)، دکانویل‌کلراید (C10) و هگزانویل‌کلراید (C6)، بر ساختار و رفتار رئولوژیکی اسکلروگلوکان مورد مطالعه قرار گرفته است. کیفیت و کمیت فرایند سنتز اسکلروگلوکان‌های اصلاح شده با استفاده از روش‌های FTIR، 1HNMR و آنالیز عنصری مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعه تنش سطحی نمونه‌ها با روش سنجش وزن قطره نشان داد، افزایش طول بخش آلکیلی، تنش سطحی محلول‌های آبی حاوی نمونه‌های اصلاح شده را کاهش و میزان آبگریزی آن‌ها را افزایش می‌دهد. بررسی نتایج آزمون گرانروی ذاتی نشان داد که پیوندزنی، ساختار سخت فنرگونه اسکلروگلوکان را تخریب و ساختار کلاف مانند ایجاد می‌کند. علاوه بر این، مقایسه و بررسی‌ رفتارهای رئولوژیکی نمونه‌ها در شرایط محیطی آبی و نمکی و در 30 و ˚C80، حاکی از کاهش گرانروی نمونه‌های اصلاح شده نسبت به اسکلروگلوکان اولیه بود. این مسئله، عمدتا به تغییرات ساختار فضایی اسکلروگلوکان اولیه و شکست تجمعات بین مولکولی در اثر پیوندزنی گروه‌های آبگریز، نسبت داده شد. نتایج بدست آمده نشان داد، در C˚30، با افزایش طول بخش آلکیلی آسیل‌کلرایدها از شش به هجده اتم کربن، گرانروی محلول‌های آبی نمونه‌های اصلاح شده افزایش ‌یافت، اما، در C˚80، کاهش گرانروی برشی محلول‌های آبی نمونه‌های اصلاح شده، مستقل از طول بخش آبگریز اصلاح کننده آسیل‌کلرایدی بود. از طرف دیگر، در محیط نمکی و C˚80، برخلاف محیط آبی، گرانروی برشی نمونه‌ی DecCl-Sclg بالاتر از گرانروی سایر نمونه‌های اصلاح شده بود. همچنین، روند افت گرانروی برشی در نمونه‌های اصلاح شده در محلول‌های نمکی و C˚80، به رقابت بین تضعیف تجمعات در دمای بالا و بازیابی تجمعات حاصل از "اثر خروج نمک" نسبت داده شد. با این حال، نمونه‌های اصلاح شده با آسیل‌کلرایدهای با طول متفاوت، از مقاومت حرارتی و نمکی قابل قبولی برخوردار بودند .

 کلمات کلیدی

اسکلروگلوکان، اصلاح شیمیایی، تجمعات آبگریز، آسیل‌کلراید، گرانروی

 

 


22 آبان 1395 / تعداد نمایش : 2790