جلسه دفاع از پایان‌نامه: راضیه دستجانی فراهانی - مهندسی نفت

خلاصه خبر: ارتقاي خواص هيدروژل‌ها بر پايه پليمرهاي طبيعي در فرآيند انسداد آب و مقايسه ‌آن با هيدروژل‌هاي بر پايه اكريل ‌آميد

  • عنوان: ارتقاي خواص هيدروژل‌ها بر پايه پليمرهاي طبيعي در فرآيند انسداد آب و مقايسه ‌آن با هيدروژل‌هاي بر پايه اكريل ‌آميد
  • ارائه‌کننده: راضیه دستجانی فراهانی
  • استاد راهنمای اول: دكتر محسن وفایی سفتی
  • استاد راهنمای دوم: دکتر آرزو جعفری
  • استاد ناظر داخلی اول: دکتر امیرحسین سعیدی دهقانانی
  • استاد ناظر خارجی اول: دکتر علیرضا بهرامیان
  • استاد مشاور اول: دكتر مهسا باغبان صالحی
  • مکان: دانشکده مهندسی شیمی کلاس p4
  • تاریخ: 96/11/11
  • ساعت: 14:00 - 16:00

چکیدهتولید آب یکی از مشکلات عمده فنی، زیست‌محیطی و اقتصادی در ارتباط با تولید نفت و گاز است که می‌تواند عمر تولید چاه‌های نفت و گاز را محدود کرده و موجب مشکلات زیادی گردد. عملیات تزریق ژل‌پلیمر یکی از معمول‌ترین و مؤثرترین کاربرد عملیات کنترل تولید آب در مخزن است. در این پژوهش به علت وجود مشکلات زیستمحیطی پلیمرهای سنتزی و از طرفی زیست‌تخریب‌پذیر و زیستسازگار بودن پلیمرهای طبیعی، از بیوپلیمر زانتان برای تشکیل هیدروژل ‌پلیمری مناسب جهت کنترل تولید آب استفاده شده است. به همین منظور ابتدا هیدروژلی بر پایه زانتان با زمان بندش و مدت زمان پایداری مناسب تولید و سپس در محیط آزمایشگاهی به بستر شنی تزریق گردید. همچنین بر اساس مخازن ایران، تأثیر عوامل محیطی مختلف مانند دما، شوری، pH و نوع نمک بر روی زمان بندش، مدت زمان پایداری و خواص رئولوژیکی هیدروژل‌های بر پایه زانتان بررسی شد. جهت ارزیابی اثر ترکیبات این هیدروژل‌ها که شامل غلظت پلیمر، نسبت وزنی عامل شبکه‌کننده به پلیمر و درصد وزنی نانو ذرات سیلیکا می‌شود، بر روی زمان بندش و مدت زمان چروکیدگی، از روش طراحی مرکب مرکزی، به عنوان یک روش کارآمد، از خانواده‌ی رویه‌ی پاسخ استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل از آن دو نمونه هیدروژل پلیمری A با غلظت پلیمر ppm5000 - نسبت وزنی عامل شبکه‌کننده به پلیمر 15/0 و درصد وزنی نانوذره 05/0 و B با غلظت پلیمر ppm6500 - نسبت وزنی عامل شبکه‌کننده به پلیمر 18/0 و درصد وزنی نانوذره 03/0، به ترتیب با مدت زمان پایداری حدود 180 و 120 روز، به عنوان نمونه‌های بهینه معرفی شدند. همچنین برای شناخت بیشتر هیدروژل‌های بر پایه زانتان آنالیزهای FTIR، SEM-EDX، TGA و XRD بر روی نمونه بهینه A انجام شد. نتایج حاصل از تست تورم نشان داد که با افزایش غلظت پلیمر، میزان تورم افزایش یافته و هیدروژل‌های بر پایه زانتان دارای فاکتور حساسیت منفی نسبت به نمک NaCl می‌باشند. در واقع میزن تورم این هیدروژل‌ها در آب شور بیشتر از آب مقطر می‌باشد. به منظور بررسی عملکرد نمونه بهینه در کنترل تولید آب در شرایط مخزن آزمایش سیلابزنی انجام شد. نتایج حاکی از آن است که اندازه‌گیری چروکیدگی در تست‌های بطری، پیش‌بینیکننده خوبی از پاسخ هیدروژل‌های بر پایه زانتان در بستر شنی نیست و تزریق نمونه‌ای با بیشترین غلظت پلیمر ( ppm8000) سبب کاهش تولید آب تا حدود 9/71 درصد در برابر کاهش 7/30 درصدی تولید نفت می‌گردد.
کلمات کلیدی هیدروژل‌های پلیمری، پلیمرهای طبیعی، زانتان، کنترل تولید آب، طراحی مرکب مرکزی، سیلابزنی، تورم


10 بهمن 1396 / تعداد نمایش : 2047