دومین جلسه هم اندیشی استادان در دانشکده کشاورزی برگزار گردید.

خلاصه خبر: به گزارش روابط عمومی دانشکده، در روز چهارشنبه مورخ 12/8/95 دومین جلسه ی هم اندیشی در راستای ادامه ی موضوع جلسه ی اول "بررسی مبانی و چالش های مرتبط با تغییر اقلیم" با حضور رئیس دانشکده، نماینده دفتر نهاد مقام معظم رهبری و استادان محترم دانشکده برگزار شد.

این جلسه با تلاوت آیاتی از کلام ا... مجید آغاز شد. سپس آقای دکتر مرید، مدیر گروه مهندسی منابع آب،  با نمایش پرده نگاری (پاورپوینت) ، گزارشی از اقدامات جهانی پیرامون این پدیده را تشریح کرد و به معرفی سازمان­های بین­المللی زیر نظر سازمان ملل متحد (مانند UNFCCC  و IPCC)، تعهد و جایگاه ایران در این اقدامات پرداخت و گفت: امروزه تغییر اقلیم به عنوان یکی از تهدیدات بشری  بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. این پدیده حوزه­های مختلفی را تحت تاثیر قرار می دهد که منابع آب و کشاورزی از جمله ی آنها می­باشند. در ادامه آقای دکتر مرید نحوه ی تولید داده­های اقلیمی و چشم­اندازهای آن را تشریح کرد.

سازگاری با این پدیده، بحث بعدی این ارائه بود که وی به اهمیت مقابله با تهدید تغییر اقلیم برای امنیت غذایی کشور و لزوم تغییر الگوی مصرف پرداخت و در این راستا تاکید شد که یکی از وظایف دانشکده­های کشاورزی توسعه بسترسازی علمی لازم دراین­باره می­باشد که کار جمعی گروه­های آموزشی را طلب می­نماید. 

اقای دکتر مرید در ادامه گفت: پس از انقلاب صنعتی با افزایش گازهای گلخانه ای هوا به سمت گرمتر شدن پیش می رود و اکثر کارشناسان قریب به اتفاق بر این مسئله تاکید داشتند که عامل انسانی باعث بروز چنین مسئله ای است. در اینجا سازمان ملل متحد تصمیم گرفت که تا حد توان تولید گازهای گلخانه ای را کنترل نماید بطوری که فعالیت های طبیعی کشورها را مختل نکند.

وی ادامه داد: از سال 1983 تا 2012 شاهد رشد و افزایش دمای هوا بوده ایم که حدود سه تا پنج درجه ی سانتی گراد بود که این دوره، نسبت به دوره های مشابه دوره ای فوق العاده استثنایی بود و در تلاش هستیم که تا سال 2020 این افزایش دما بیشتر از دو درجه ی سانتی گراد نباشد که برای انجام چنین امری حدود صدمیلیارد دلار بودجه لازم است که تا بحال فقط بیست میلیارد دلار آن تامین شده است. از طرفی شرکت های بیمه در کشورهای اروپایی نیز اعلام کرده اند که در صورتی که این افزایش دما بیش از دو درجه ساتی گراد باشد از ارائه ی خدمات بیمه ای معذور خواهند بود.

سپس آقای دکتر دلاور، عضو هیئت علمی گروه مهندسی منابع آب، در این رابطه گفت: مطالعات جهانی غالباً حاکی از تاثیرات منفی پدیده تغییر اقلیم بر منابع آب و به نوبه آن بخش کشاورزی کشور می­باشد. براساس گزارشات جهانی، میانگین دمای کشور در دوره میانی و انتهایی قرن 21 افزایش خواهد داشت و این مساله در کنار تغییرات رژیم بارندگی و همچنین افزایش مصارف واقعی آب، باعث کاهش رواناب سطحی و آب تجدید پذیر کشور خواهد شد. تحت این شرایط و با لحاظ رشد جمعیت در سال­های آتی، کشور ایران به عنوان یکی از کشورهای با تنش آبی شدید ، شناخته شده است. بررسی اثرات تغییر اقلیم برعملکردمحصولات راهبردی کشاورزی مانندگندم نیز حاکی از آن است که این پدیده تولیدات بخش کشاورزی و امنیت غذایی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

در ادامه آقای دکتر مظاهری، عضو هیئت علمی گروه سازه های آبی، اظهار داشت: در این که هوا به مراتب گرم تر شده است که جای شکی نیست. قطعا همه در زمان گذشته، روزهای برفی و بارانی بیشتری را نسبت به امروزه به یاد می آوریم و کمتر کسی پیدا می شود که از پدیده ی تغییر اقلیم یا گرم شدن جهانی سخنی نشنیده باشد. با کمی جستجو در منابع و مدارک علمی به راحتی می توان استنباط نمود که مشابه بسیاری از پدیده های دیگر، در مورد پدیده ی تغییر علم نیز در بین دانشمندان و محققان و متخصصان این علم، اتفاق نظر وجود ندارد.

وی افزود: با توجه به تفاوت محیط دانشگاه با سایر محیط ها از نظر علمی قطعا جایگاه دانشگاه و محیط های علمی در شفاف سازی مبانی این امر به طور پایه ای بسیار پر اهمیت است. در بسیاری از مدارک علمی موجود در مورد تغییر اقلیم و همچنین گزارش های منتشر شده توسط IPCC( هیئت بین الدول تغییر اقلیم) شرایط دمایی، بارشی و اقلیمی جهان در افق سال 2100 تحت سناریوهای مختلف تولید گازهای گلخانه ای پیش بینی شده است. مثلا تحت یکی از این سناریوهای مذکور دمای کره ی زمین در سال 2100 نسبت به سال 2000 به میزان 4 درجه ی سانتی گراد افزایش خواهد یافت. لازم به ذکر است که پیش بینی مذکور توسط مدل های GCMانجام شده است که در مبانی علمی پیش بینی آنها تردیدهای بسیاری در مجلات معتبر و توسط موسسه های معتبر مطرح شده است. یکی از تردیدهای مذکور در نحوه ی بازسازی دما و میزان گازهای گلخانه ای در دوران قبل از انقلاب صنعتی می باشد. فرض افزایش دی اکسید کربن توسط فعالیت های انسان ساخت بر این اساس است که در دوران قبل میزان دی اکسید کربن کمتر از زمان های فعلی بوده است. شک ها و تردیدهای زیادی در این مورد توسط بسیاری از محققین مطرح شده است. مسئله ی دیگر مرتبط با مدل های GCMموضوع وجود Chaosدر مورد این مدل ها می باشد. با توجه به اینکه سیستم های اقلیمی، سیستم هایی به شدت Chaoticهستند، این امر پیش بینی آن ها را در دراز مدت غیرممکن می سازد. البته راهکارهایی برای مقابله با این امر پیشنهاد شده است ولی در هر حال پیش بینی های آن ها به شدت ناپایدار و دارای عدم قطعیت های فراوان است و در هرحال بنظر می رسد که مدل های GCMدر حال حاضر ابزار مناسبی برای پیش بینی وضعیت اقلیمی آینده ی دراز مدت کره ی زمین به شمار نمی رود و مبانی این امر نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیقتری دارد.

پس از صحبت های آقای دکتر مظاهری، استادان با طرح سوال هایی در این رابطه  و با ارائه ی نظرات و پیشنهادات علمی و کاربردی مختلف به مشورت و گفت و گو نشستند.

 شایان ذکر است که این جلسات، طبق برنامه در هفته های آتی ادامه خواهد داشت.


1 آذر 1395 / تعداد نمایش : 1869